Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880 - 1885; z přidawkom nadrobneje kharty serbskich Hornich a Delnich Łužic z lěta 1886
k werowanju a dyrbjese jebo bac clo smjerce wudzerzec, zo by z dobom jebo smjertny kitel byl. Posledni, kiz je tajku drastu bisee nosyl, be stary Kosak, kotryz w 1. 1879 wumre. Dzensa woblekaju so njedzelu a swjate dny muzscy krötku sero- a mödroplatowu jaku z cynowymi styridzerkatymi bublin- kami, kajkez so bewak 11 a kbolowy prisiwaju. Na wiki do Ko- morowa pak kbodza najbule w kusicb jakacb ze serebo hrubebo sukna z wulkimi zoltomj'edzowymi wulkowuskatymi bublinkami. Sedliscanki maju krötke wjeleropate wolmjane suknje bab do kolen, kotreg sebi sametkaja a sija a „warfroki“ mjenuja; w lece njedzelu nosa rjane bele wusite nobajcy z mödrymi suka- nymi klinckami we sikowanycb stupnißkacb a na klowje male lickate kapicki z cankami, tak mjenowane „kusawki“; w prje- dawsicb casacb so mlode zony njedzelu nakemse bele, na rööne easy — a njewjesty k werowanju — pak öorne borty (nbmski: Bartbaube!) stajaebu. — W zymje kbodza, kaz Kosynjanki, w cor- nycb kozuskacb z pufatymi rukawami, w le6e pak a we jstwje wusleöene w belycb kosulinycb rukawacb bac do lobea dosaba- cycb, kiz su wselako z pisanymi nitkami presite a wusite. — Zalobna drasta je w Sedliscu eorna. III. Klesiscanska wosada. Do tuteje wosady sluseju wsy: Klesisca (b.-serbsk. Klecisca, n. Klettwitz), Zdzark (Särcben), Paradies, Murjow (Meurow), Sowjo, (skeps. Sojow, n. Sauo), Sejkow (Smoler: Tsipkow, n. Zschipkau, vulgo Scbipke), kiz bu bakle w. 1. 1874 z Komorow- skeje wosady wufarowany. Cyla wosada bu w nasim letstotku skoro do cista prenem- cenaj we^ wsech jeje wsacb z wuwzacom Sejkowa rozumi dzensa jenoz bisce nesto malo starycb ludzi serbski. Poslednjej serbskej fararjej w Klesiseacli bestaj Kycbtar a Slomka (j 1874); tutobo sebi wosada, za predowanjom w rnacer- nym jazyku zadaca, z (Jeplie (Teplitz) p. Zahanja powola, do- kelz be z rodu Serb. Wön tez hisce bdys a bdys serbski predo- wase tu a w tehdusej filiali Zaluzu (Salbausen), ale wokolo leta 1840 z tym cyle zasta. Po napreenym swedeenju starebo muza z Murjowa njejstaj pak bizo ani ßychtaf ani Slomka wjacy serbski prMowaloj;