TI TOORWOORD. Maar men heeft, na het doorbladeren van genoemd vlugschrift, eene verschrikkclijke beschuldiging tegen de Katholieken van Nederland ingebragt: men heeft hun vervveten , dat zij het karakter des Zvvijgers altoos in een valsch daglicht stellen, en de hem ten laste gelegde trouwelooze dubbelzinnigheid, zijn huichelen in de gods- dienst door geene feiten bewijzen knnuen. Men sprak als wäre het immer de gewoonte van de Katholieken , ja! als wäre het voor heu eene noodzakelijkheid , van de mannen hunner Kerk bovenmate te verheffen, de ge- breken of misdrijven hunner geloofsgenooten te verber gen of te ontkennen , maar den goeden naam hunner tegenstanders aan te randen en te onteeren. Wat dit laatste betreft, — ik weet dat de Katholieke Kerk evenmin de misdaden harer eigene kinderen ver- schoont, als zij die van anderen vergroot: zij heeft niet noodig zieh met gestolen lappen te kleeden- of met geroofde sieraden te tooijen ; en zoo zij in de teigen haars heiligen schoots gebreken ontdekt, zij is de eerste die ze afkeurt en veroordeelt. Maar hier staan twee beweringen regtstreeks tegen- over elkander. Eenigen zeggen: de Prins van Oranje bezat een dubbelhartig karakter, dat zieh als zoodanig het sprekendst kennen deed in zijn huwelijk met a . v.va van Saxen, toen hij met de godsdienst een allersnoodst huichelspel dreef; anderen daarentegen — en hun ge- tal is tot dusverre het grootste geweest — verklären, dat Prins willem een heilig en groot man was, die den naam van vader des vaderlands en christenheld bij uit- nemendheid zieh waardig maakle. Aan welke zijde woont hier de waarheid? Aan de waarheidsliefde, aan de eerlijkheid en goede trouw van beide partijen mag en wil ik in geenen deele twijfelen: maar beider woord kan hier niet de waarheid spreken. Het feit zelf, dat wordt aangegeven , en waaraan tot dus verre geene genoegzaam