De diese Lieb (Volksweise. „In der Hutzenstub", Verlag Schubert u. Co., Leipzig) 1. Mer soll sich net ze viel mit der Lieb ogaabn, denn de Lieb brengt manning gunge Karl üms Laabn. Do Hot mir mei Maadel ne Abschied gaabn, nu namm ich mir'sch Laabn. 2. Ich hatt mir mei Maadel ins Herz neigeschlossen, do sat se ze mir, doß se mich net könnt lossen. Do führt se der Teifel zun Gakob senn Hans — un daar führt se ze Tanz! Z. Su gieht's, wenn mer de Maadle ze Tanz läßt zieh, do muß mer när immer in Sorgn dostieh. Sette Maadle, die sich ogaabn mit enn annern senn Knacht, fette Maadle sei schlacht. 4. Nu schmeckt mir kaa Assen, denn ich ho doch när Sorgn, un wenn ich soll arbiten, do denk ich: Amende morgn! Do möcht mer sich doch ball ze Tud ohärm — ich waar wühl ball sterbnl 5. Un wenn ich waar gestorbn sei, do loht mich begrobn un loht mir vun Tischer e paar Brätle oschobn, do loßt mir drei feirige Herzle draus moln, un die ma se bezohlnl 6. Un singt mer fei aah e Sterbegesäng: Do liegt nu daar Esel der Quaar un der Läng, er Hot sich bei enn Maadel mit der Lieb ogaabn — ze Drack muß er waarn! Iöhstätter Bergmetten-Lied (Volksweise. In „Mitteldeutsche Blätter für Volkskunde" ISZ7, S. 2l S) 1. 's kimmt aah ball der Heilige Obnd, tschingdering ding ding, wu mer Stölln ze assen hobn, tschingdering ding ding, 's werd aah ball der Rupprich komme, trutritirallala, do haaßt 's sich in acht ge- nomme, ei ja, ei ja, ei ja. 2. Wenn 'r uns aah nischt mitbrengt, tschingdering ..., derwaagn werd sich net gehängt. Hobn mer när Kaffee un Rauchema(d), hobn mer när ganze Filzschuh a. Z. Früh üm viere werd geweckt, de Grußmutter schreit, doß mer Verschreckt. De Mutter tut schu Kaffee kochen, do sei mer noch e wing ins Bett gekrochen. 4. De Fünfe is schu ragewankt, der Voter Hot aah schu gezankt: „Macht när, ihr Kinner, stieht när auf, de Bergleit komme schu ne Franzberg rauf!" A. Emil, hast de dä dei Hus? 's is e Kält, waar waß wie grüß! Der aane Filzschuh liegt in Bett; wenn ich när gleich ne annern hättl S