Wobličenje a wopisanje hornjo- a delnjo-łužiskeho Serbowstwa w lětach 1880 - 1885; z přidawkom nadrobneje kharty serbskich Hornich a Delnich Łužic z lěta 1886
— 260 — Nimo tutych chcu tu hisce nekotre podawki, kotrez zhonich, z krötka naspomnic. W jenej wosadze bizo wjacy let farar njedziwajo na skörzby ' a pröstwy starsich serbske pacerske dzeci jeno nernski rozwuco- wase, w sulach jeho dohladnistwu podatych so serbska rec zabna, nömscy wucerjo so postajacbu a dtfecom so samo zakazowase mjez sobu serbski recec. Jena mac na tajke zakbadzowanje hörke sylzy piakase, a jedyn nan rozrud^eny powedase: „Hdyz prjedy wjeöor spröcny wot twjerdebo dzela z Muzakowskeje hole domoj prindzech, zwjeselistaj mje mojej d^owcy spewajo rjane serbske kerluse, kotrez bestaj w suli nawukloj. Doniz pak marny nem- skebo wucerja, spewaju nernske spewy, kotrez ja njerozumja. To- bodla dzech k nasemu fararjej a jemu, swoju zrudobu nad tym rozestajach, dostacb pak wot njebo wotmohvjenje, zo njeje trjeba, zo dzeci w suli serbske kerluse wuknu, dokelz je hisce casa dose pola njebo na pacefskej wucbje nawuknu a zo je z cyla dose, hdyz möza serbski tej dwaj kerlusej: „Ach poruc Bohu sweru — a — Cebodla so dyrbjal rudzic.“ Dale jedyn bur z teje strony prajese: „Z naxni wobkliadz'uje so hörje dyzli z pohanami; za tycb my közde leto kollekty skladujemy, zo by so jim Boze slowo we jicb reöi pripowedalo. My pak smy wopuseeni; wo nas so niebtö njestara!“ Sköncnje jako beebu wse pröstwy a skörzby pola fararja a wucerjow podarmo, pöslacbu serbscy starsi petieiju do Barlina na ministra kulta, a to ßinjaebu tez Serbja ze susodneje wosady, kotrymz so pröska löpje njendzese. *) Woni pisaebu mjez drubim, zo „so we jicb sulach ani slowcka serbski- njewuci, zo farar zaneje serbskeje pacefskeje wueby njedzerzi, baj, zo serbskim pacerskim dzecom zakazuje, po konfirmaeiji na serbske kemse khodfdc, zo je tez njechase serbski konfirmirowaö, zo jako sebi to starsi skönönje wot njebo wunuzowaehu, dieöi pri tutej swjatocnosci ani tri artikle kfescanskeje wöry serbski same prajiö njemözaebu, dokelz nawukle njebechu, tak zo dyrbjese je jim faraf pfedprajec“. Po prepytanju tutych skörzbow pfez *) Hizo prjedy su Serbja zKlütnoho a Hermauec p. Eakec skörüby a pröstwy w tej naleznosci do Löhnicy na knjezefstwo a do Barlina na mi nistra stali (prir. Imis, Panslav. str. 109),