Georgius Curtius tristi nuper fato uniuersitati nostrae litterarum erep tus quae ante hos uiginti annos de duobus artis uocabulis Graecorum in •actis societatis litterarum Saxonicae disseruit nunc in opusculorum uolu- mine altero repetita, ea miram experta sunt fortunam. Nam plausibilis vnoxQiTtjg uocis explicatio, quam ueteribus iam probatam nouis ille argu mentis firmauit, aduersarium acerrimum inuenit Iulium Sommerbrodt, qui vnoxQLTijv non ab eo quod choro in certamine succedit eique respondet, sed quod poetae mentem interpretetur, nomen accepisse et sibi et aliis persuasit. Quamquam id non admodum miror in eo homine qui uel Heimsoethii incredibile commentum amplexus itunxoLT/lg in scholiis Euri pideis promiscue et histriones et grammaticos dici potuisse statuit. At loyoyodyous quod Curtius celeberrimo Thucydidis loco non historiae sed prosae orationis scriptores esse adfirmauit, adsentientes habuit plurimos, obloquentem quod sciam neminem. Mihi uero cum plane contraria pro betur sententia, quas ob causas aliter existimandum esse arbitrer, paucis exponere haud inutile nidetur. Thucydides quod extremo prooemio I 21 res antiquas tales existimari iubet quales ipse descripserit neque maiorem fidem iis haberi oure we noiyrai v/tvijxaai ntoi nvrwv ini to uciCov >oauovvTte— ovie we /.oyoygdqot t,vvi&tG<iv ini to ngoGayoiyoTtgov ry dnoodate i) akrydtOTSgov, Xoyoygacfoue eum historicos intellexisse totius loci sententia efficitur. Sed ea notio utrum in ipsa uoce insit an solo sententiarum nexu contineatur, non poterit iudicari nisi ex reliquo usu uel huius substantiui uel cum nemo Thucydide prior aut