De Naturgeschichte dr Uhrfeige ('s is abr a brinkl grohb!) Dr ahle Naturforschr LinnS hoht de ganze Botanik a a System brucht, abr iebr de Eiteelche ver drUhrfeige soit a nischt, o reene goarnischt und destrwaign war iech de Sache amo a de Hand nahm! Doaß a ne uhf de Uhrfeigc gekumm is, is ju eegntlich kee schlaicht Aeechn fer LinnSa, abr moanchr Liehrjunge wührd'ch wull sichre wunnern, doaß a ne uhf su woas nohndeliegendes gebucht hoht. De Uhrfeige gedeiht oallandchn, se koann oallerlee Klima vertroin und is, woas Sunne, Tembradur, Woassr, Bodn und Wind oagitt, durchaus ne eegn und ieblnahmsch! A dr Äbr- lausitz wörd se ganz speziell gezöcht oder kulteviert, wies ehe heeßt. Se Hutt o no anner Name, de botanschn senn: „B a ck- pseife" und „Ma ul sch alle". De Goattung „Uhrfcige" wörd eigeteelt a sömf verschiedne Pflanzl. Jech warsche dr Grieße annooch uhfzähln und miedn klennstn oafang. Doo is zen örschtn: 's Tatschl, zwatns: de Wahtsche odr Wopse, dröttns: de Tachtl, viertns: de Hur bl und fömftns: de Fautse. 's Tatschl, doas is, wenn de an Backn ock su au klenn Ducks krickst; wenns hinne an Stiebl austeelt wuhrn is, doarfste haußn an Hause nischt drvoont hiehrn. 's doarf o hinnanooch nischt ze sahn senn, 's is abm su a Ding, doas mer ock su geschwinde uhfm Hoabs gibbt und doas o abmsu geschwinde wiedr vergass» senn sull. De Kinnr kriegn uffte su a Tatschl, wenn se woas soin, woas de Grußn ju o denjkn, abr abm ne groade soin. Doas is derno ock su a Tra.hfl dr Etikette waign, 's iS abm a Tatschl! Jech war oalleino de Nutzoawendung mitte oagahn, 's is inschtruktivr und d oas ganze Uhrseignsyftem wörd plausibler, 's is no ne lange har,